Kilometers maken rondom Graskop

Nog een paar dagen en dan gaan we alweer naar huis. We genieten hier nog van de lekkere temperaturen (32'C met briesje). Dat schijnt in Graskop uniek te zijn voor deze tijd van het jaar: vorige week was er veel regen en overmorgen draait ook iemand de kraan open, tevens onze vertrekdag uit Graskop.

Vanmorgen verrast met 2 emmertjes met lekkere ontbijtdingetjes, terwijl we geen ontbijt hebben besteld. De eigenaresse had al verteld dat ze dat sowieso doet. Na heerlijk gepeuzeld te hebben willen we wegrijden maar staat 1 van de kids met de voeten in een hondendrol en stapt daarna in de auto. Casper merkt op dat het stinkt en zo komen we er achter. Na veel 'ge-ieuw en ge-bah' poets ik de auto, mbv de eigenaresse (die zich verontschuldigt) en kunnen we 'met een luchtje' op pad. We rijden langs prachtige uitzichten 'God's window'. Aan de R532 rijden we de bush bush in en belanden bij de Potluck Boskombuis: een klein restaurantje, gelegen aan een ondiepe rivier met stenen. Vanaf de weg zie je het niet liggen: het ligt opgesteld achter een berg rotsen.

De kids zijn helemaal blij: trekken de schoenen uit en duiken nog net niet het water in maar rennen enthousiast in. Wij zitten op krukjes van boomstammen en kijken naar de keuken die onder een afdak staat opgesteld (een BBQ en pannen). Chef's special wordt de keuze: Gnoe worst met een soort maïspap en een paar groenten. Smaakt prima (behalve de maïspap) en de setting is bijzonder.

Door naar God's window want dat schijnt een prachtig uitzicht te zijn. Een paar afslagen eerder is er al een prachtig uitzicht waar we met weinig toeristen zijn en de wonderen der natuur in ons opnemen. Door naar de Lisbon waterfalls en ook daar klettert het er lekker op los. We eindigen bij de Mac Mac pools: veel picknicktafels, rotsen en water. Kids gaan weer los en Edwin en ik kunnen ff lezen en Word snacken. 

Om 17 uur zijn we weer thuis en gaan we aan het Speedmintonnen. Dit doen we niet in de laatste plaats omdat Edwin zich al vaak hardop heeft afgevraagd waarom we dit de hele vakantie meezeulen. De shuttle raakt achtereenvolgens: in de boom, over de schutting (zoeken naar waar de achterburen wonen en aanbellen dus), op het dak van onze cottage en in de put. We hebben er in ieder geval mee gespeeld 😉. 

De kids zijn moe dus gaan op tijd tanden poetsen. Ondertussen hebben we de deuren open staan om de warmte te verdrijven. Opeens staan daar 2 bekende gasten voor de deur, klaar om binnen te komen. Het zijn onze vrienden uit Tzaneen, de 2 kikkers. Edwin kent (gelukkig) geen genade, vangt ze samen met Sophia en zet ze af in het riool. Ik ben ondertussen met Isabel en Casper in hun kamer en Edwin doet zachtjes de deur open en zegt 'kwaak'. Ik schrik me werkelijk kapot en Edwin en de kids komen niet meer bij van het lachen. Hopelijk blijven die gasten nu weg want ik heb al visioenen dat we door de douane gaan en ze op de scan te zien zijn door de marechaussee (en wij vervolgens juridisch gedoe krijgen omdat we inheemse diersoorten smokkelen).

Morgen een relaxt dagje en souvenirs inkopen omdat dat in Graskop goed blijkt te kunnen. Volgens mij kan dat overal wel 😊.